In de 18e eeuw subsidieerde de Oostenrijkse overheid de bouw van glasblazerijen in het hertogdom Luxemburg. In 1796 werd de glasfabriek opgericht door Johann Dominik Laeis. Er werkten ongeveer 50 mensen die glazen ballonnen, vensterglas, flessen en fijn kristal produceerden. Er waren twee productieperioden, van 1774 tot 1811/12 en van 1843 tot 1850/51. De productie stopte uiteindelijk rond 1850/51.

Resten van het grote ronde gebouw met een diameter van 17 meter, waarin de glasoven zich bevond, zijn nog steeds te zien. De oven zou een diameter van 5 meter hebben gehad. Het hout voor de oven werd met karren door een lange gang naar de ovens gebracht en de as werd aan de andere kant naar buiten getransporteerd.
Andere gebouwen in het complex zijn de slijperij met smalle ramen, waarachter telkens een slijp- of snijbank stond die werd aangedreven door een waterrad dat zich in het naburige molenradgebouw bevond. Een administratiegebouw en de glazen meesterswoning zijn ook bewaard gebleven.

Het landhuis aan de andere kant van de Enz werd in 1789 gebouwd en is vandaag de dag nog steeds in het bezit van de familie. Het herbergt een trouwzaal voor burgerlijke huwelijken. Een feestzaal in de voormalige boerderij kan worden gehuurd voor feesten.